Het kan twee kanten op met het
heelal. Of het blijft altijd uitdijen of het krimpt weer in tot een mathematische punt. Vooral dat laatste heeft mij altijd geïntrigeerd. Ik meende dat dan ook de tijd terug zou lopen; dat wij dan weer jonger zouden worden in plaats van ouder; dat wij geboren worden in een baarkist en sterven in de doodsmoeder. Maar de tijd gaat niet terug. Glasscherven op de grond zullen zich nooit formeren tot een glas en met een boogje op tafel springen. De natuurwetten staan dat niet toe. Op zich wel jammer want het wordt straks erg dringen op die mathematische punt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten