Lambda

Dat het heelal uitdijt is zo vreemd niet. Daar is geen kosmologische constante of donkere energie voor nodig. Morgen is de ruimte groter dan vandaag omdat er steeds meer tijd bij komt; ook het verleden moet een plekje hebben.

Superpositie

Voor mensen is de ruimtetijd glad. Als ik me daardoor beweeg ben ik nu hier en dadelijk daar. Deeltjes daarentegen die in superpositie zijn, zijn zowel nu als dadelijk hier én daar. Dat komt omdat op planckschaal de ruimtetijd golft, borrelt en bruist als een woeste zee.
Een beetje vergelijkbaar met vliegen die tegen een raam omhoog  kruipen, maar dan anders.
Een olifant doet dat niet na.

Spiegeluniversum

Als energie wordt omgezet in materie ontstaan er altijd evenveel deeltjes als antideeltjes. Ons heelal bestaat echter vrijwel volledig uit gewone materie. Waar die antimaterie is, is een raadsel.
Theoretici van het Perimeter Instituut in Ontario denken de oplossing te hebben gevonden.
Bij de oerknal, 13,8 miljard jaar geleden ontstond ook het spiegeluniversum dat is opgebouwd uit antimaterie. In het spiegeluniversum loopt de tijd teruguit; tenminste vanuit ons perpectief. Voor het spiegeluniversum, dat dus aan de andere kant van de oerknal ligt, leven wij in een spiegeluniversum.
De vraag wat er was voor de oerknal is daarmee ook opgelost: 27, 6 miljard jaar geleden was het toen net nu.

Veel-werelden-interpretatie

Hugh Everett is bekend door zijn veel-werelden-interpretatie van de kwantummechanica. Als ik het een beetje begrijp betekent dit dat alles wat gebeuren kan tegelijkertijd gebeurt. Ik kan slechts getuige zijn van 1 gebeurtenis omdat ik als waarnemer onderdeel ben van die gebeurtenis en dat geldt voor alle ikken in alle andere gebeurtenissen.
Vanwege de vele kritiek die hij kreeg op zijn theorie gaf Everett zijn loopbaan als natuurkundige in deze wereld op.